Uw zoekacties: Seijst, 2009; p. 102

Seijst ( Gemeentearchief Zeist )

beacon
1  records
 
 
9003-39 Seijst
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
Seijst, 2009; p. 102
Titel:
Seijst
Beheerder:
Zeister Historisch Genootschap
Jaar:
2009
Pagina:
102
Is onderdeel van:
"In de rij naar het diner" Door Mr A.J.A. Labouchere
Al eerder publiceerde ik in Seijst en- kele jeugdherinneringen van mijn oom mr Charles Bernard Labouche- re (1902-1988). Waren het toen twee fragmenten uit zijn dagboek die spe- cifiek op Zeist betrekking hadden, nu volgt een stu kje dat zich deels in het ouderlijk huis in Utrecht aan de Maliebaan en deels in Zeist afspeelt, in het huis van zijn oom en tante (Willy en Kitty) Blanckenhagen, dat toen Livland heette, maar later weer de naam Lommerlust kreeg. Als onderwerp nam ik ditmaal de maaltijden, een dagelijkse bezigheid waar thans meestal niet veel aan- dacht wordt geschonken. Dat was toen heel anders!
Het ontbijt en de lunch Behalve het ontbijt, dat ze in de grote speelkamer op de tweede ver- diepi ng verorberden, kregen de jon-
SeUst 2009 IV-102
ge kinderen hun maaltijden in de "kindereetkamer" gelijkvloers. Dit was ook de kamer waarin Moeder
's ochtends het huishouden regel- de, met de keukenmeid de menu's voor de maaltijden vaststelde en de daarvoor benodigde ingrediënten verstrekce. In die kamer stond dan ook een grote provisiekast waarvan de sleurel in Moeders sleutelmandje thuishoorde. Pas als we een bepaalde leeftijd had- den bereikt en onze tafelmanieren dienovereenkomstig waren ontwik- keld, mochten we "binnen" eten d.w.z. in de eetkamer bij de grote mensen. Als kinderen kregen we om 5 uur onze avondmaaltijd en uiter- lij k om 8 uur was het kinderbedtijd. Voordien mochten we wel "binnen", waar vader & moeder met de oudere kinderen aan tafel zaten, goedenacht gaan wensen. We kregen dan uit een van de zilveren bonbonmandjes een chocolaatj e. Meestal waren dat in kleurig zilverpapier gewikkelde "Napolitains" van Lindr. Dit goede nacht zeggen was niet altijd een onverdeeld genoegen. Ik sprak mijn Nederlands met een on-
vervalst Utrechts accent waarin de klank a overhelde naar è. Ik moest dan van vader het zinnetje opzeg- gen: "achtentachtig kacheltjes op de achtergracht", hetgeen onvermijde- lijk aanleiding gaf tot een algemeen hoongelach. De oudere kinderen kregen dus al hun maaltijden in de eetkamer.
Van 8 uur af stond het ontbijt klaar en, als schoolgaande kinderen, wa- ren we dan ook wel beneden. De huisknecht, Andries, had dan al thee gezet want moeder verscheen in de regel pas om kwart over acht en va- der om half negen. Het was de enige maaltijd waarbij niet stipt de hand werd gehouden aan een vastgesteld uur waarop iedereen aan tafel moest zijn. Zondags kwam iedereen later, maar ik kreeg wel op m'n kop als ik, als laatste, pas tegen half 10 beneden kwam. In de koudere seizoenen was er altijd wel havermourpap en verder voor
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Gemeentearchief Zeist
laatste wijziging 15-01-2021
1 gedigitaliseerd